Uitpakken met Ottolenghi doe ik graag als ik voor mensen kook. Maar ook doordeweeks koken doe ik graag met zijn recepten. Moeilijk? Totaal niet. En dat kan je heus van me aannemen. Dit zijn alvast 4 gemakkelijke recepten, die hun succes vooral danken aan een ijzeren Ottolenghi voorraad.
Lees de andere afleveringen van het kookblog
Dag 16 – Worteltjes in yoghurt, kip met za’atar en sumak, bloemkoolbeignets, en zoete aardappelfrietjes.
Ik zal nooit vergeten dat ik voor het eerst een kookboek van Ottolenghi inzag. Het was liefde op het eerste gezicht: ten eerste omdat hij een Israeli bleek (ik dacht ‘gewoon dat hij Italiaans was). Maar vooral omdat ik direct culinaire verwantschap voelde: dit eten dat ik altijd bij elkaar stond te improviseren, dat was dus precies wat hij deed. Vergeef me de hoogmoed, maar even verbeeldde ik me dat hij alles van me had gejat!
Kookboek voor luie mensen. Echt
Maar sindsdien is het wel zwaar ‘aan’. Waar kookboeken me vaak teleurstellen, heb ik dat met de zijne niet. Dat heeft er met name mee te maken hoe ik kookboeken gebruik. Een beetje lui namelijk. De meeste mensen doen het zo: ze bladeren door een kookboek, kiezen de recepten en gaan de ingrediënten kopen. Ik doe het vaak andersom. Ik heb die ingrediënten al, sla het receptenregister erbij op en zoek er dan een recept bij. Dat leidt dan vaak tot niets omdat je dan andere ingrediënten niet hebt. Bij Ottolenghi is het altijd raak. Ik kan altijd iets maken uit zijn boeken. Hoe dan? Een Ottolenghi voorraad hebben.
Het geheim komt uit je voorraad
De man staat er om bekend dat hij heel veel ingrediënten gebruikt. Waar. En dat is voor mensen vaak een reden om af te haken. Onterecht. Want heb je die dingen eenmaal in huis, dan ben je altijd voorbereid. Het zijn namelijk grotendeels niet de verse ingrediënten, maar specerijen die zijn smaken maken: sumak, za’atar, kurkuma, piment, koriander- en komijnzaad in alle vormen en kaneel. Maar ook een pot ingemaakte citroen is eindeloos houdbaar. Yoghurt en citroenen heb ik altijd in huis, noten en bonen ook. En met die dingen ben je echt een heel eind. En mis je er toch een, dan blijven er altijd genoeg over die je wel hebt. Daar moet je dan gewoon niet moeilijk over doen. En dus viel ik tijdens de lockdown van de afgelopen weken meermaals in de armen van Ottolenghi. Dankzij mijn voorraad.
Dit was wat ik maakte. Ik kan niet alle recepten geven, maar ik vertel wel in grote lijnen dus een goede verstaander… Of als je zelf de boeken hebt, zoek je de recepten erbij.
Bloemkoolbeignets
Van die loeris van een bloemkool, die ik aan het begin van deze crisis hamsterde, maakte ik niet alleen de steaks en de Indiase curry, maar maakte ik ook nog wat beignets uit Ottolenghi’s Simple. Een onwaarschijnlijk eenvoudig maar zalig recept, het zoveelste bewijs dat een bloemkool geweldig is. Een gare bloemkool laat je uiteenvallen in een mengsel van ei, bloem, kaneel, komijn, kurkuma, ui, knoflook en peterselie. Mengen, koekjes van vormen en bakken in de zonnebloemolie. Het is vergelijkbaar met de courgettekoekjes met halloumi die ik eerder maakte, ook met een frisse yoghurt/limoensaus erbij.
Gegrilde aubergine
Een van mijn succesrecepten uit mijn eerste Ottolenghi-boek, die ik ook nu weer maakte, is de gegrilde aubergine. Ik had maar een kleintje en dus maakte ik een cheat door er halverwege grove stukken courgette bij te gooien. En ik had weinig tijd dus bakte ik alles niet eerst aan in een koekenpan. Gewoon hoppekee, insmeren met olijfolie en in een snoeihete oven doen. De truc is de aubergine als hij zacht is overgieten met een mengsel van olie, citroensap, koriander en verse rode peper. Laten intrekken tijdens het afkoelen en lauw of koud eten.
Kip met sumak, za’tar en citroen
Dit was het eerste recept dat ik ooit maakte en is altijd een lieveling gebleven, ook uit mijn eerste boek. Typisch zo’n gerecht dat je altijd kunt maken, als je zijn veelgebruikte ingrediënten in je voorraad hebt. De sumak, de za’atar, de kaneel, citroen, olijfolie, rode ui en pijnboompitjes zitten altijd in mijn vaste voorraad. Het beste is de kip een dagje te marineren. Maar eigenlijk is alles korter dan dat ook goed. Het officiele recept is met een hele kip. Maar met dijtjes gaat het prima! Marineren, in de oven, klaar!
Worteltjes met yoghurt en kaneel
Als je de receptnaam leest, denk je: hm, laat maar. Maar deze combi is echt een eye opener. Ik maakte het ooit toen Yotam Ottolenghi een workshop gaf voor delicious. lezers. De worteltjes stoom je en laat je als ze gaar zijn zakken in een mengsel van crème fraîche, yoghurt, appelazijn, kaneel, verse dille en koriander (maar die had ik niet, geen punt). Ook weer lauw opdienen.
Zoete aardappelfrietjes
Mijn zoektocht naar de ideale zelfgemaakte frites gaat door. Deze van Ottolenghi waren ook prima, uit Simpel ook weer. Het geheime ingrediënt: polenta. Als je de frietjes door de olie haalt en daarna door de polenta wordt het echt knapperig. Een echte vervanger voor good old patat is het niet, maar wel erg lekker, zeker als je hem dipt in mayo, die je pittig maakt met een flinke kneep sriracha saus.
Let op: de nieuwe Ottolenghi komt
Dit najaar komt er weer een nieuw boek van Ottolenghi uit. En als delicious.lezer ben je de eerste die straks meer weet.
Lees de andere afleveringen van het kookblog van Maureen
