Eten is zoveel meer dan brandstof. Een bordje eten vertegenwoordigt identiteit, cultuur, en smaakt naar thuis. In deze Italiaanse food films gebruiken regisseurs eten als symbool in verhalen over armoede en rijkdom, komedie en tragedie, liefde en verlangen. Smakelijk kijkplezier!
Door de emigratie van Italianen naar Noord-Amerika eind 19e eeuw ontstond aan de oostkust een eigen Italiaanse keuken vol aangepaste, klassieke gerechten. Maar waaróm werden zoveel gerechten aangepast? En wat vinden de Italianen daar zelf van? In de documentaire Food On The Go gaan culinaire experts terug in de tijd. Op zoek naar de culi-reis van la cucina Italiana.
Goodfellas
De gevagenisscène van Martin Scorsese waarin een paar gangsters ragù maken, blijft je voor altijd bij. Een van de gangsters gebruikt een scheermesje om de knoflook zo dun te snijden dat je erdoorheen kunt kijken. Over knife skills gesproken!
Als je gek bent op Italiaanse gangsterfilms met teksten als ‘leave the gun, take the cannoli‘ mag je ook The Godfather niet overslaan.
La Grande Abbuffata
La Grande Bouffe – La grande abbuffata in het Italiaans – is een controversiële Frans-Italiaanse zwarte komediefilm uit 1973, geregisseerd door Marco Ferreri.
De personages zijn vier, welgestelde bourgeois mannen die een pact hebben gesloten: ze gaan zichzelf dood eten. Terwijl ze daarmee bezig zijn, halen ze prostituees en een weelderige lerares, Andréa, erbij. Als je het beeld van schransende mannen niet kunt verdragen, kun je dit vreetfestijn beter overslaan.
Ladri di biciclette
Ladri di biciclette (fietsendieven) is een Italiaanse neorealistische film uit 1948, geregisseerd door Vittorio De Sica. Het verhaal volgt Antonio Ricci, een werkloze man in het naoorlogse Rome, die een baan als posterplakker krijgt aangeboden.
Wanneer zijn fiets gestolen wordt, gaat Antonio samen met zijn zoon Bruno op een wanhopige zoektocht door de straten van Rome om de gestolen fiets terug te vinden. Gaandeweg zien we hoe de onschuld langzaam verdwijnt. Wanneer het duo stopt om te eten in een Romeinse trattoria hervindt Bruno zijn kindertijd, al is het maar voor even.
Ze bestellen mozzarella in carrozza en wijn. Terwijl Bruno een hap neemt, en een indrukwekkende sliert kaas uit zijn brood trekt, ervaart hij een zeldzaam moment van zorgeloosheid.
Geen Italiaanse food film, wel een must see serie: Chef’s Table
De visueel verbluffende tv-serie volgt enkele van de beste chef-koks ter wereld, waaronder prominente Italiaanse meesters die hun persoonlijke leven, passies en culinaire vaardigheden delen. Volg Massimo Bottura op zijn weg naar de top (seizoen 1 aflevering 1). Of Dario Cecchini, de aspirant-dierenarts die ’s werelds beroemdste slager werd (Seizoen 6 Aflevering 2).
Mis de aflevering van banketbakker Corrado Assenza niet. Die neemt je mee naar de pracht van zijn geboorteland Sicilië en je verleidt met verrukkelijke desserts, van amandelgranita tot marsepeinvruchten. (Seizoen 4 Aflevering 2)
Big night
We zijn in de jaren ’50 beland: twee Italiaanse broers openen een restaurant in New Jersey, Paradise genaamd. Het gaat slecht met de business, als het zo doorgaat moeten ze hun deuren sluiten.
Overtroefd door hun trendy, geamerikaniseerde Italiaanse buurrestaurant, besluiten de twee – in de hoop hun zaak te redden – een weelderige maaltijd om de beroemde Italiaans-Amerikaanse zanger Louis Prima te imponeren.
Zijn optreden moet voor een ‘big night’ en financiële ommekeer zorgen. Het kroonjuweel tijdens het diner is een perfecte Abbruzzese timpano (ook timballo genoemd): een grote pastataart uit de oven, gevuld met vlees, kaas en hardgekookte eieren.
Big night is een bitterzoete klassieker die expliciet worstelt met hoe voedsel een uiting is van identiteit en etniciteit. Het is een authentieke momentopname van hoe culinaire cultuur wordt aangepast, verloren gaat en herontdekt wordt door immigratie.
Bianca
In dit komische mysterie wordt Michele (gespeeld door regisseur Nanni Moretti) gegrepen door een paar hilarische voedselobsessies. Volgens hem is er maar één juiste manier om een mont blanc te eten: het dessert met kastanjepuree en meringue.
In één scène wordt Michele midden in de nacht wakker en begint hij de chocolade-hazelnootpasta uit een ironisch massieve, metershoge pot te eten. Zoete baksels zijn een veelvoorkomend thema in Moretti’s films. Het is zo’n zoetekauw dat hij zijn productiebedrijf heeft vernoemd naar zijn favoriete taart – Sacher.
Call me by your name een Italiaanse food film? Wij vinden van wel
Sappige perziken, korte broeken, lange tafels en prachtige Noord-Italiaanse landschappen. Van dit queer-liefdesverhaal wordt eten een stuk opwindender.
Cineville beschrijft het als volgt: ‘In de broeierige Italiaanse zomerhitte wordt de introverte 17-jarige Elio verliefd op de uitbundige Oliver, een student van zijn vader. Het is weinig films gegeven om het bloed tegelijkertijd naar je hersenen, je hart en je geslachtsdelen te laten stromen. In dat opzicht wordt Call Me by Your Name van Luca Guadagnino (A Bigger Splash) al vergeleken met het beste werk van Pedro Almodóvar en François Ozon.’
Dit vind je vast ook leuk: foodfilmtips van de redactie
Meer Italië?
