Nederland is een bonenland, je vindt hier de orcaboon, Wieringerboon, krombekboon, Friese woudboon en zo kunnen we nog wel even door. En toch, doppen we liever andermans bonen. Italiaanse bonen als het even kan!
In de laars vind je bekende bonen en vreemde bonen. Knakkers in alle soorten en maten, zowel vers in de peul, als gedroogd. Als je er geen genoeg van kunt krijgen, dan is deze Italiaanse bonengids voor jou. Zo kun je voortaan nog beter je favoriete bonen uit elkaar halen.
Pluspunt: bonen zijn ook nog eens hartstikke gezond! Het zijn kleine bommetjes eiwitten, vezels, vitaminen en ijzer, maar bovenal zijn ze superlekker. Dus, op het menu met die bonen!
4x Italiaanse bonen
Borlotti
Borlottibonen, ofwel ‘kievitsbonen’ in het Nederlands, zijn populair vanwege hun nootachtige smaak en troostrijke romigheid. Het zijn bonen die je terugknuffelen als je er even doorheen zit. Ze zijn een beetje zoet, hebben een vlezige textuur en behouden hun vorm tijdens het koken. De mooie tekening op deze Italiaanse bonen verdwijnt helaas zodra ze in het eten verdwijnen, en maakt plaats voor een bruine kleur.
Gebruik borlotti in een minestrone of de pasta e fagioli. Op zichzelf zijn ze heerlijk als antipasti besprenkeld met een goede extra vergine olijfolie en een kneepje citroensap.
Fave
Met fave maak je goddelijke lentedips. Deze tuinboontjes kun je zelf (dubbel)doppen als ze in het seizoen zijn, of gedroogd kopen. In Nederland loopt het seizoen van juni tot eind augustus. Fave smaken mild en lichtzoet.
Cannellini: witte Italiaanse bonen
Toscane staat bekend om zijn Italiaanse bonen productie, en dan met name cannellini. Vaak zijn dat de meest populaire bonen. Ze zijn heerlijk romig, maar koken wel vrij snel stuk. Niet erg, want daardoor kun je ze goed gebruiken in dips en sauzen. Omdat cannellini bonen een beetje mollig voelen in de mond, zijn ze gebaat bij frisse tegenhangers. Denk aan lekker veel kruiden, citrus en scherpe kaas.
Leuk weetje: de fagioli cannellino di atina variant heeft zo’n dunne schil dat je deze bonen niet hoeft te weken voor het koken. Nu snap je waarom juist deze bonen zo geliefd zijn. Je vindt ze in de minestrone, verschillende groentesoepen, bonensalades gemixt met tonijn en rode ui en het is een basisingrediënt in veel gerechten uit Lazio, zoals de pasta pappafuocchie.
Naast de beroemde cannellinibonen zijn er overigens nog veel meer verschillende witte Italiaanse bonen, of fagioli bianchi zoals de Italianen ze noemen.
In de meeste Italiaanse huishoudens worden deze bonen op verschillende manieren gebruikt, die per regio verschillen. Ze worden in heel Italië verbouwd, van Sicilië in het zuiden tot Piemonte en Veneto in het noorden.
• Fagiolo di sorona: verbouwd langs de rivier de Pescia op een tiental boerderijen in de Toscaanse provincie Pistoia. Door hun iets afgeplatte vorm worden soronabonen ook wel piattellini genoemd. Gebruik deze lichtverteerbare boontjes in een Italiaanse bonen salade met granaatappel, knoflook, bieslook en extra vergine olie.
• Fagioli bianchi di rotonda: de witte Rotondabonen zijn een fundamenteel ingrediënt van de lokale Pollino-keuken en staan bekend om hun hoge eiwitgehalte, dat ruim boven het gemiddelde van veel andere soorten ligt. Rotondabonen onderscheiden zich door een zeer duune witte of ivoren peul en perfect ronde tot ovale witte bonen.
Ceci
Hmm kikkererwten, wie is er niet gek op? In de Italiaanse keuken gebruiken ze ceci naast soepen en pasta als meel. Met dat kikkererwtenmeel wordt bijvoorbeeld farinata gemaakt (een knapperige pannenkoek) en panisse (kikkererwtfrietjes). Doeltreffende snacks, en heerlijk in hun eenvoud: precies waar de Italianen in uitblinken.
Nog meer Italiaanse bonen
• Fagiolo di lamon della vallata bellunese: verbouwd op het vruchtbare Lamon plateau in de Veneto. De kleur varieert van lichtbruin gespikkeld met kastanjebruin tot donker karmozijnrood. Ze hebben allemaal een medium dikke schil en zijn gemakkelijk verteerbaar.
• Fagiolo cuneo: vernoemd naar de provincie Cuneo waar ze worden geteeld. Deze Italiaanse bonen hebben roodgekleurde peulen en een mooie lichtroze-rode tekening op de boon. Je moet ze minstens 12 uur weken. Gebruik ze in stevige gerechten met aardappelen, chili, knoflook en spekvet.
• Fagiolo di San Quirino: een traditionele boon uit de regio Friuli-Venezia Giulia. De bonen zijn lichtbruin met een wit oog en een donkerbruine iris, terwijl de vorm langwerpig is. Na het koken blijft de boon glad en compact.
BRON: TASTEATLAS.COM
Bekijk ook: focaccia genovese
