In ons no waste-nummer interviewden we wastewatcher Thomas Luttikhold, die zich op horeca richt. Daar krijgt hij met zijn app boven tafel waar verspilling ontstaat en in welke hoeveelheden. Zo brengt hij vaak opzienbarende feiten aan het licht.
Wat doet een wastewatcher?
‘Verspilling in de horeca is een inefficiency-probleem. Veel restaurateurs zijn zich daar niet van bewust en als ze dat wél zijn, hebben ze niet de informatie om er iets aan te doen. Onze applicatie maakt concreet waar de verspilling zit en wat je er aan kunt doen. Zo kunnen chefs dagelijks registeren wat ze weggooien. De optelsom van alle waste is vaak schrikbarend. Iedereen is te gericht op het dienen van de consument en ondertussen loopt de kliko vol. Het uitvogelen wanneer en hoe er wordt verspild, is voor restaurateurs vaak de eyeopener.’
Onder koks een gedragsverandering bewerkstelligen, hoe doe je dat?
‘Koks worden vaak aangewezen als de verspillers en voelen zich daardoor gefrustreerd. Wij tonen regelmatig aan dat ze het helemaal niet verkeerd doen, maar soms te weinig ruimte krijgen om veranderingen door te brengen. Ze werken vaak heel enthousiast mee en vinden het een creatieve uitdaging om verspilling tegen te gaan.’
Kan jullie concept ook thuis worden toegepast?
‘Consumenten voelen de financiële prikkel minder om iets aan verspilling te doen. Maar ook thuis kan een bewustwordingsslag worden gemaakt. Een voorbeeld: een brood bestaat uit altijd uit 24 sneetjes. Veel mensen gooien de kapjes weg. Dat is dus 8,33% van je brood. Op het moment dat je het weggooit, lijkt het iets kleins. Maar over een heel jaar berekend zijn de cijfers indrukwekkender. Juist bij bewustwording liggen kansen.’
Plannen voor de toekomst?
‘We richten ons nu nog voornamelijk op financiële problemen, maar ons hoofddoel is het terugdringen van verspilling. We weten bijvoorbeeld van een hotel dat daar veel croissants worden weggegooid. En dat er 2 km verderop nog een hotel is, waar dat ook gebeurt. Zo kun je dus berekenen hoeveel croissants er binnen een bepaald aantal vierkante kilometers worden weggegooid. Daar moet toch een businesscase van te maken zijn. Maar we moeten beginnen bij het begin: we willen eerst weten wat er in die kliko gaat. Eerst bewustwording, dan verspilling terugdringen en tenslotte bezig gaan met wat je met de laatste rest afval nog kunt doen.’
