Koken in tijden van Corona – vandaag = bakdag!

Eigenlijk wil ik elke dag mijn oven aan hebben, gewoon om al die Corona-ellende even te vergeten en me te warmen aan het behaaglijke idee van die hete toverdoos van lekker eten. Vandaag ga ik ervoor: het is bakdag!

Het gehele kookblog lees je hier

Dag 11 – Bakdag: oven aan, bakken maar

Ik weet nu al wat het hoogtepunt van de dag gaat worden. Wat zeg ik: van het jaar. Natuurlijk mijn allereerste desembrood ooit! Ik heb hem al dagen gevoed, gekoesterd en toegesproken dat het binnenkort bakdag zou worden. Ik wil ook dolgraag nog een keer die cake van Rutger maken. En er moet iets met haver want mijn man dacht dat het handig was voor een weeshuis havervlokken, die niemand eet, te hamsteren.

Uitdaging 1: de supermarkt

Ik zat al de hele week te wachten op het moment dat ik de citroencake van Rutger weer ging maken. Maar omdat ik geen citroenen en poedersuiker meer had, wachtte ik op een strategisch boodschappenmomentje. Inmiddels is het in de supermarkt een stuk rustiger maar echt relaxt is het niet. Het is een kwestie doeltreffend te werk gaan en zo snel mogelijk de winkel weer uit. Niet echt mijn stijl. Al was het maar omdat mijn boodschappenlijstje 9 van de 10 keer thuis is gebleven. Maar ook omdat ik het lekker vind om een beetje te dolen en te dromen en rustig te kijken waar ik zin in heb. Nu merk ik dat ik dichtklap zodra ik binnen ben. Ik weet het niet meer zo goed en voel me opgejaagd. Wonderwel lukte het om vrij rap wat bijeen te grissen voor een goeie bakdag: boter, eieren, citroenen, poedersuiker en … oh nee.. de bloem is nog steeds op.

Uitdaging 2: mijn eigen brood bakken

Verwachtingsvol deed ik de doos van de hamster – eh pardon: desemstarter – open om te kijken hoe het ermee ging. Helaas, de desemstarter zag er net zo levenloos uit als gisteren. Toch niet zo vergevingsgezind als ik dacht. Ik weet allang waarom ik niet echt een bakker ben en dat wordt nu weer bevestigd. Ik ben niet precies en ik heb weinig geduld. En dat zijn zo ongeveer de hoofdingrediënten goed kunnen bakken. Ik meldde het collega Dosia. ‘Gooi maar weg. Ik kom een nieuwe langs brengen. Je hoeft hem nog maar 1 keer te voeden en dan is hij klaar’. Eigenlijk wilde ik opgeven. Maar met zo’n lief aanbod kan je geen nee zeggen. Kom op, Maureen, even doorzetten. Crisis is een kans!

Uitdaging 3: de cake van Rutger

Een andere reden waarom ik geen goede bakker ben, is mijn weerstand tegen het minutieus volgen van recepten. Lees bijv hier hoe ik het liefst kook: op gevoel. Ik geef er altijd mijn eigen draai aan, zelfs als dat niet nodig is. Twee keer precies hetzelfde maken vind ik gewoon zonde. Normaal kan dat natuurlijk, maar bij bakken gaat dat zelden goed. Toch kan ik het niet laten dus het recept van Rutger moet er ook aan geloven. Ik had de vorige keer al iets afgeweken door een deel van de suiker te vervangen door kokosbloemsuiker, gewoon omdat ik van dat laatste restje afwilde. Merkte je niks van. Dit keer deed ik er wat rozijnen doorheen. Niet te veel, maar wel in rum geweld met steranijs en kaneel. Die had ik al een paar dagen staan, gewoon voor de lol om te kijken wat ik er mee zou doe. Dit dus. Rutger is echt een stuk vergevingsgezinder dan de desemstarter. De cake was top!

Uitdaging 4: haverkoekjes

Ik wilde naast de cake ook haverkoekjes bakken. Om die kilo’s havervlokken mee weg te werken maar ook vanwege het fijne idee dat als de nood aan de man komt, je met een paar eenvoudige ingrediënten altijd koekjes kunt maken. Op de delicious. site vond ik allerlei koekjes maar niet met haver. En dus raadpleegde ik Jacoline, een foodblogger van wie ik wel eens iets maakte toen ik ooit religieus koolhydraatarm at. Ik moet zeggen, deze volkorenhavermoutkoekjes klinken misschien niet heel sexy en zien er ook zo uit, maar zijn echt erg lekker. Wel jammer dat ik het restje kokosbloemsuiker dat ik overhad uit die koolhydraatarme periode uitgerekend een half uur eerder zomaar ergens bij had gegooid. Maar soit. Jacoline doet er ook niet moeilijk over en de koekjes waren heerlijk.

In the slipstream: granola

Nu de oven toch aanstond en het aanrecht vol lag, heb ik gelijk maar even wat granola gemaakt. Granola is wel het meest overschatte (en overprijste) product dat er is (zie de hilarische aflevering van de Keuringsdienst van Waarde over granola en je weet genoeg). Het is niets meer dan havervlokken, vet en suiker. Om met mijn collega en zoet-expert Dosia Brewer te spreken, het zijn eigenlijk verkruimelde koekjes, vandaar dat iedereen het lekker vindt. Inderdaad, zodra je granola een keer zelf hebt gemaakt, koop je nooit meer een kant-en-klaar pak. Te duur en vooral: veel te veel suiker. Ook voor granola geldt dat zelfgemaakt lekkerder is. En het is zo kinderlijk eenvoudig dat je na je eerste keer geen recept meer nodig hebt. De enige kunst is het niet te laten verbranden. Ik maak hem altijd met kokosolie, honing, gebroken lijnzaad en pompoen- en zonnebloempitten. En havervlokken natuurlijk. Op het laatst laat ik een paar seconden een handje kokosvlokken meeroosteren.