De bio-sector hip en flashy? Webredacteur Bas kon zich er geen voorstelling van maken. De Bio-Vakbeurs in Zwolle was een eyeopener. ‘Wat zit er veel aan te komen!’
‘Biovlees of geen vlees. Ik probeer het te hanteren. Maar wanneer ik vijf euro voor een enkele kipfilet moet betalen, laat ik het toch even aan mij voorbij gaan. Al helemaal als ik erachter kom dat mijn super ze vol met water spuit. Ik ben dus enigzins terughoudend wanneer ik de BioVakbeurs opstap. Hoe onterecht! De biologische sector groeit en bloeit dankzij gepassioneerde boeren en hun kinderen. Hij ontgroeit zijn niche. Bio-limoncello, bio-brood, bio-kaas en bio-pasta. De productie verschuift naar het grote publiek omdat de bio-sector begint te luisteren naar de vraag van de comsument. Zo stond ik versteld toen ik de biosnacks zag. Eco Fields maakt frikandellen, kroketten, kipnuggets en mexicano’s van vrolijk vlees. Waarom ook niet?
‘En omdat lokaal eten en drinken misschien wel net zo belangrijk is, drink ik steeds vaker Nederlandse wijn. Slik, inderdaad. Want die is vaker zuur dan super. Dat komt vooralsnog doordat de biologische wijnbouw in Nederland nog in zijn kinderschoenen staat. Er zijn plenty wijngaarden, maar ze leveren nog niet allemaal wijn van hoge kwaliteit. De eerste druivenranken verschijnen in 1967 op de Maastrichtse Wijngaard Slavante. Niet biologisch, want het zijn klassieke rassen. Langzamerhand kwam de wijnbouw in opkomst. Eerst in het uiterste zuiden, nu ook boven de rivieren. De eerste druivenrassen – geïmporteerd uit Amerika – zijn wel biologisch maar daar kun je geen fatsoenlijke wijn van maken. Jaar na jaar wordt de wijn beter doordat er nieuwe rassen ontstaan die niet bespoten hoeven worden. Bovendien hebben ze minder zonuren nodig om de druiven te laten rijpen, waardoor de ‘wijngrens’ tot Denemarken en Zweden is gestegen. De meeste Nederlandse wijn wordt bovendien lokaal verkocht. Dat houdt de prijs -die al wat hoger is – laag.’